Vliegtuigen

De dag na onze vrije dag hebben we weer niet op de boot gegeten, maar zijn we met zijn allen naar de Sunset Bar gegaan om naar de zonsondergang en landende vliegtuigen te kijken.
Sunset Bar is een bar naast het vliegveld Princess Juliana…. Je moet je voorstellen dat als je vanuit de zee kijkt je het vliegveld met de aanvliegroute van vliegtuigen voor je hebt. Aan de rechterkant ligt de bar en aan de linkerkant liggen hotels.

Alex had ons aan de kant van de hotels afgezet en zo zijn we langzaam naar de bar gelopen. Ondertussen even stilstaand om naar landende en opstijgende vliegtuigen te kijken. Die opstijgende vliegtuigen deden het hem. Net voor het strand stond wel een groot waarschuwingsbord dat je niet vlak achter ( lees 100m ) een jet moet gaan staan, want dat kon gevaarlijk zijn. Nou waren we allemaal even naïef en dachten dat dat niet zo’n ramp zou zijn. Dus op een gegeven moment stond er een enorme jet klaar om op te stijgen. Zoals jullie allemaal wel weten moeten de motoren daarvoor eerst snelheid maken en dat geeft een enorm krachtige luchtstroom. Als je dan op 100m achter zo’n jet staat geeft dat een heel apart effect.
Juist… je waait dus nog net niet weg. Aangezien we op een strand stonden werd het opperlaag van het zand weggeblazen. Dus we zijn met z’n allen goed gezandstraald. Ik ben op een gegeven moment maar op de grond gaan liggen, want als zand met een enorme snelheid op n blote rug terecht komt doet dat wel pijn. En dat is geen aanrader. Er leek dan ook geen eind aan te komen. Toen het eind daar eindelijk was keken we elkaar echt met heel verbaasde ogen aan. Ik kon met moeite mijn ogen open krijgen want die zaten vol met zand. M’n haar stond rechtovereind alsof ik geëlektrocuteerd was en het zand zat werkelijk overal. Toen Brett en Alex me zagen schoten ze enorm in de lach. Ik had ze al eens verteld dat als het heel hard waait en m’n haar los is, het rechtovereind gaat staan. Tot op de dag van vandaag geloofde ze dat niet zo erg. Nou het bewijs was er dan ook. Daarbij zat m’n gezicht helemaal onder het zand en zag ik er gewoon lachwekkend uit. Een ervaring om nooit te vergeten dus.

Bij de bar aangekomen eerst de wc ingedoken om alles te fatsoeneren en daarna wat te eten. Tijdens het eten kregen we nog een hele show van zeer minuscuul geklede dames. De heren onder ons konden hun ogen er niet vanaf houden en zelf Tom was met zijn 4 jaar oud erg onder de indruk. Zo zelfs dat hij voor het podium is gaan staan om te kijken wat ze allemaal deden.